Stanisław Wojciechowski (ur. 15 marca 1869 w Kaliszu, zm. 9 kwietnia 1953 w Gołąbkach koło Warszawy) – polski polityk i działacz spółdzielczy, drugi prezydent Rzeczypospolitej Polskiej.
Początkowo w Związku Młodzieży Polskiej „Zet”, później związany z ruchem robotniczym – od 1891 w Zjednoczeniu Robotniczym, od 1892 w Polskiej Partii Socjalistycznej, później na emigracji (w Szwajcarii, Francji i Wielkiej Brytanii), w Związku Zagranicznych Socjalistów Polskich. Po powrocie do kraju zaangażował się w ruch spółdzielczy. Był autorem wielu publikacji poświęconych tej tematyce, członkiem towarzystwa Kooperatystów w Warszawie, dyrektorem Związku Towarzystw Spożywczych (1911-1915)
Podczas I wojny światowej członek Komitetu Narodowego Polskiego, stał też na czele Polskiego Zjednoczenia Międzypartyjnego w Moskwie.
Od 16 stycznia 1919 do 9 czerwca 1920 był ministrem spraw wewnętrznych. Od 1921 w PSL „Piast”. Wybrany na stanowisko prezydenta RP 20 grudnia 1922. Funkcję tę sprawował do 15 maja 1926, kiedy to w wyniku przewrotu majowego, zrezygnował z pełnionego stanowiska. Zakończył wówczas aktywną działalność polityczną, skupiając się na pracy naukowej.
Rodzina
Z małżeństwa z Marią Kiersnowską (1869-1959) miał córkę Zofię, która poślubiła Władysława Jana Grabskiego (ojca Macieja Władysława Grabskiego i dziadka Małgorzaty Kidawy-Błońskiej). Prezydent miał również syna Edmunda (1903-1941), adwokata, który został zamordowany przez Niemców w obozie w Oświęcimiu.
Źródło: Wikipedia